Realia okupacji wywołują tęsknotę za powrotem wolności, za prawami, które będą odzwierciedleniem pragnień ludzi, nie zaś oszustwami mającymi złagodzić represje i niewolę. Lud Izraela oczekiwał nadejścia Królestwa Niebieskiego. Nowej rzeczywistości, w której Mesjasz przywróci pierwotną świetność monarchii Dawidowej i zapanuje radość oraz sprawiedliwość przepowiadana przez proroków. Czasy Mesjańskie miały być ucieleśnieniem marzeń, powrotem tego, co lud wybrany znał tylko z opowiadań ojców oraz wizji proroków.
Rzeczywistość Królestwa zapowiadana przez Mistrza z Nazaretu i wymagania głoszone przez Niego wielu rozczarowały. Cóż to za Królestwo, gdzie rzymski Namiestnik wciąż sprawuje realną władzę nad Ziemią Obiecaną a wizja uczty na wysokiej górze zapowiadana przez proroków wciąż nie może doczekać się realizacji? Tęsknota za rajem utraconym i marzenia o powrocie do krainy, strzeżonej teraz przez ostrze Cherubina skutecznie wyparły możliwość postrzegania znaków, które wskazywały, że Królestwo Boże jest pośród ludu, który na nie czeka.
Chleb dawany do sytości, uzdrowienia a nawet wskrzeszenia, nie mówiąc już o spektakularnych manifestacjach demonów gromionych przez Zbawiciela. Nowa nauka z mocą oraz Nowe Przykazanie, które nie znosi Prawa, ale wypełnia je w sposób doskonały. Nie, to zbyt mało dla ludu, który miał swoją wizję Mesjasza i dni pełni czasów. Po co sięgać myślami nieba, skoro można oczekiwać od Boga wypełnienia nie obietnic jakie kiedyś złożył, lecz własnych wizji, jak nas realizację zamówienia w restauracji?
Ci jednak, którzy przyjęli do swych serc Królestwo Boże i Jego prawa w sposób niedostrzegalny dla ogółu zmieniali siebie a poprzez to świat w którym żyli. W ich sercach kiełkowało i wzrastało Królestwo Boże, aby następnie stać się jak to drzewo, w konarach którego gnieżdżą się ptaki powietrzne a ludzie odpoczywają w jego cieniu.
Pełnia czasów nadeszła, kiedy Maryja powiedziała Bogu „tak”. Zbawienie stało się faktem, gdy Pan wyrzekł słowa „wykonało się”. Nadzieja na Niwą Ziemię Obiecaną powróciła, kiedy w Wielkanocny Poranek Zwycięzca Śmierci, piekła i szatana zerwał więzy śmierci.
Co jednak zmieniło to w sposób dostrzegalny? Rzymski Namiestnik dalej sprawował władzę nad Ziemią Królestwa Dawidowego, gdzieś niepostrzeżenie dla innych jakiś Kain kolejny raz w dziejach świata zabijał swego brata Abla, a niewolnictwo wciąż było faktem, wobec którego nikt nie protestował.
Jednak list do Filemona odsłania nam dziś rzeczywistość dostrzegalną jedynie oczami wiary. Niewolnik, który staje się chrześcijaninem zostaje bratem swego Pana. Św. Paweł dokonuje rzeczy absolutnie niemożliwej i niespotykanej w tamtych czasach. Łamie zasady i reguły ówczesnego społeczeństwa poprzez zaprowadzenie nowego porządku tak w sercu Onezyma jak i Filemona. Ten porządek do dziś jest znienawidzony przez tych, dla których realia niewolnictwa, feudalizmu czy skorumpowanej liberalnej demokracji ważniejsze są od zasad, według których wszyscy jesteśmy dziećmi jednego Ojca.
Chrześcijaństwo zmieniło świat bardziej, niż jakakolwiek rewolucja w dziejach świata. Ewangelia Jezusa Chrystusa stała się orędziem wolności przekraczającej najbardziej represyjny aparat zewnętrznego zniewolenia. Dlatego też do dziś jest marginalizowana, wykorzystywana instrumentalnie, zwalczana i dyskredytowana. Co ciekawe, do walki z nią używa się grzechów i win tych którzy nie dochowali jej wierności, ale w efekcie dąży się nie do usunięcia przysłowiowych wilków w owczej skórze, lecz do rozproszenia Bożej owczarni, aby każdy „wilk” walczący z Prawem Królestwa mógł bez trudu siać śmierć i zniszczenie pośród tych, którzy chcą żyć Ewangelią.
Pomożesz nam głosić naukę, która mam moc odmienić świat na nowo” Wejdź na stronę i wesprzyj nas: https://zrzutka.pl/yhdj73
PIERWSZE CZYTANIE (Flm 7-20)
Paweł wstawia się za Onezymem
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Filemona.
Bracie, doznałem wielkiej radości i pociechy z powodu twojej miłości, że mianowicie serca świętych otrzymały od ciebie pokrzepienie.
A przeto choć z całą swobodą mogę w Chrystusie nakładać na ciebie obowiązek, to jednak raczej proszę w imię miłości, skoro już jestem taki.
Jako stary Paweł, a teraz jeszcze więzień Chrystusa Jezusa, proszę cię za moim dzieckiem, za tym, którego zrodziłem w kajdanach, za Onezymem. Niegdyś dla ciebie nieużyteczny, teraz właśnie i dla ciebie, i dla mnie stał się on bardzo użyteczny. Jego ci odsyłam; ty zaś jego, to jest serce moje, przyjmij do domu. Zamierzałem go trzymać przy sobie, aby zamiast ciebie oddawał mi usługi w kajdanach noszonych dla Ewangelii. Jednakże postanowiłem niczego nie uczynić bez twojej zgody, aby dobry twój czyn był nie jakby z musu, ale z dobrej woli.
Może bowiem po to oddalił się od ciebie na krótki czas, abyś go odebrał na zawsze, już nie jako niewolnika, lecz więcej niż niewolnika, jako brata umiłowanego. Takim jest on zwłaszcza dla mnie, ileż więcej dla ciebie zarówno w doczesności, jak w Panu. Jeśli więc się poczuwasz do łączności ze mną, przyjmij go jak mnie. Jeśli zaś wyrządził ci jaką szkodę lub winien cokolwiek, policz to na mój rachunek.
Ja, Paweł, piszę to moją ręką, ja uiszczę odszkodowanie, by już nie mówić o tym, że ty w większym stopniu winien mi jesteś samego siebie. Tak, bracie, niech ja przez ciebie doznam radości w Panu: pokrzep moje serce w Chrystusie.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 146,6c-7.8-9a.9bc-10)
Refren: Szczęśliwy, komu Pan Bóg jest pomocą.
Bóg wiary dochowuje na wieki, *
uciśnionym wymierza sprawiedliwość,
chlebem karmi głodnych, *
wypuszcza na wolność uwięzionych.
Pan przywraca wzrok ociemniałym, *
Pan dźwiga poniżonych,
Pan kocha sprawiedliwych, *
Pan strzeże przybyszów.
Ochrania sierotę i wdowę, *
lecz występnych kieruje na bezdroża.
Pan króluje na wieki, *
Bóg twój, Syjonie, przez pokolenia.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Łk 21,36)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie,
abyście mogli stanąć przed Synem Człowieczym.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 17,20-25)
Królestwo Boże jest pośród was
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Jezus zapytany przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im: „Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie; i nie powiedzą: «Oto tu jest» albo: «tam». Oto bowiem królestwo Boże jest pośród was”.
Do uczniów zaś rzekł: „Przyjdzie czas, kiedy zapragniecie ujrzeć choćby jeden z dni Syna Człowieczego, a nie zobaczycie. Powiedzą wam: «Oto tam» lub: «oto tu». Nie chodźcie tam i nie biegnijcie za nimi. Bo jak błyskawica, gdy zabłyśnie, świeci od jednego krańca widnokręgu aż do drugiego, tak będzie z Synem Człowieczym w dniu Jego.
Wpierw jednak musi wiele wycierpieć i być odrzuconym przez to pokolenie”.
Oto słowo Pańskie.