Korony zdobiące obrazy i figury Maryi przypominają nam nie tylko o czci i szacunku, jaki chcemy wyrazić koronując jej wizerunki, a jakim lud Boży otacza Matkę Zbawiciela, ale także o jej królewskiej godności.
Wszystkie proroctwa zapowiadające przyjście na świat Zbawiciela mówiły, że będzie On potomkiem króla Dawida. Królestwo Dawidowe to czasy, do których nawiązywało się i wciąż nawiązuje w Izraelu. Dawid zjednoczył całego Izraela. Jego królestwo przyniosło też ostatecznie ludowi wybranemu czas pokoju. Zatem kiedy w następstwie wydarzeń historycznych przyszły gorsze czasy, lud wzdychał i tęsknił za swoim „złotym wiekiem” a prorocy przepowiadali, że kiedy wypełni się czas, Bóg spełni Swoją obietnicę i pośle Mesjasza, który będzie potomkiem Dawida.
Czytając rodowód Zbawiciela widzimy, że dynastia Dawidowa dochodzi do Józefa, Oblubieńca Maryi. Jednak przyjmuje się, że także Niepokalana Dziewica była z rodu Dawida. W czasie spisu ludności Józef i Maryja udają się do Betlejem, jak zaznacza Ewangelista, ponieważ pochodzili z rodu Dawida. Archanioł Gabriel zwiastując Maryi zapowiada również, że Bóg da Dziecięciu Tron Jego praojca Dawida. W czasie publicznej działalności Pana czytamy, że był On również nazywany Synem Dawida.
Jednak w królowaniu Maryi, choć nikt nie kwestionuje jej ziemskiego pochodzenia, akcentujemy bardziej jej królewską godność, jaką ma Ona jako Matka Króla Królów – Jezusa Chrystusa. To właśnie swemu Boskiemu Synowi zawdzięcza ona ten tytuł, gdyż w pokorze swego serca i posłuszeństwie okazanym Najwyższemu Bóg przyjąć ją jako Oblubienicę Ducha Świętego i wywyższył ponad cały rodzaj ludzki.
W historii naszej ojczyzny tytuł Królowej używamy chętnie w odniesieniu do Maryi, dodając jednocześnie że jest ona Królową Polski. Tę uroczystość czcimy osobnym świętem trzeciego maja, zaś dziś we wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Królowej przypominamy o jej wybraństwie i królowaniu względem całego świata. Mówimy, że Maryja jest Królową Nieba i Ziemi. Jej sanktuaria rozsiane są po całym świecie, a szacunek jakim jest otaczana dociera także w wielu wypadkach do krajów i ludów niechrześcijańskich.
Cóż zatem w praktyce oznacza, że Maryja jest Królową? Jakie refleksje winny rodzić się w naszych sercach, gdy widzimy jej koronowane wizerunki? Przede wszystkim pierwszą myślą, która warto aby nas nawiedzała, są słowa Maryi, jakie wypowiedziała w Kanie Galilejskiej do sług: „uczyńcie wszystko, cokolwiek wam powie [Jezus]. Ona prowadzi nas do Zbawiciela. Ona napomina, pociesza, jest nam Matką. Będąc już na wieki przy swoim Synu jest nam Królową, a my możemy jedynie powiększać obszar jej królowania poprzez poddanie się jej i zawierzenie w naszych sercach.
Pomożesz nam głosić Królowanie Maryi w Internecie? Wejdź na stronę https://zrzutka.pl/yhdj73 i wesprzyj nas.
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 9,1-3.5-6)
Syn został nam dany
Czytanie z Księgi proroka Izajasza.
Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków zabłysło światło. Pomnożyłeś radość, zwiększyłeś wesele. Rozradowali się przed Tobą, jak się radują we żniwa, jak się weselą przy podziale łupu. Bo złamałeś jego ciężkie jarzmo i drążek na jego ramieniu, pręt jego ciemiężcy jak w dniu porażki Madianitów.
Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza. Nazwano Go imieniem: „Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju”.
Wielkie będzie Jego panowanie w pokoju bez granic na tronie Dawida i nad Jego królestwem, które On utwierdzi i umocni prawem i sprawiedliwością, odtąd i na wieki. Zazdrosna miłość Pana Zastępów tego dokona.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 113,1-8)
Refren: Niech imię Pana będzie pochwalone.
Chwalcie słudzy Pańscy, *
chwalcie imię Pana.
Niech imię Pana będzie błogosławione *
teraz i na wieki.
Od wschodu aż do zachodu słońca *
niech będzie pochwalone imię Pana.
Pan jest wywyższony nad wszystkie ludy, *
ponad niebiosa sięga Jego chwała.
Kto jest jak nasz Pan Bóg, *
co ma siedzibę w górze,
co w dół spogląda *
na niebo i ziemię?
Podnosi z prochu nędzarza *
i dźwiga z gnoju ubogiego,
by go posadzić wśród książąt, *
wśród książąt swojego ludu.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą,
błogosławionaś Ty między niewiastami.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 1,26-38)
Bóg da Jezusowi tron Dawida
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.
Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”.
Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”.
Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?”
Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”.
Na to rzekła Maryja: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa”. Wtedy odszedł od Niej anioł.
Oto słowo Pańskie