Historia jasnogórskiej twierdzy pisana jest nie tylko na kartach wielkiej historii. Owszem, gdy sięgamy pamięcią do wydarzeń, jakie naznaczyły ponad sześćsetletnią historię jasnogórskiego klasztoru, pierwsze co nam przychodzi do głowy to obrona Jasnej Góry, Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego, a także niezliczone rzesze pielgrzymów, jakie przewijają się przed cudowną Ikoną przypominającą o obecności naszej Matki, Pani i Królowej pośród nas.
Oprócz historycznych wydarzeń ile jest różnych opowiadań, których prawdziwości nie da się dziś do końca ustalić, ale które wyrażają najgłębszą prawdę. Ona jest prawdziwie Królową Polski i prawdziwie w Jasnogórskiej Ikonie króluje nad naszym narodem.
Wiedzieli o tym agresorzy, zaborcy i okupanci. Niektórzy mieli tak wielką wiarę w jej moc, że postanowili zaaresztować kopię Tej Ikony, aby nie peregrynowała przez kraj, który uważali za swoją własność, choć z obcego nadania.
Wielu z tych, którzy podnosili rękę na Jej jasnogórski Tron zapominało, że jak powiedział św. Jan Paweł II, tam zawsze byliśmy wolni. To nie ustępstwa władz jednego czy drugiego okupanta, ale moc jej panowania w naszych sercach i w naszym narodzie dawały ludziom tę siłę, która później zaczynała poruszać tryby historii i łapać w żagle wiatr, będący powiewem mocy Bożej.
Na Jasnej Górze znajduje się wiele pamiątek minionych czasów, które przypominają nam, że oprócz siły militarnej, opresji politycznej, liczy się także, a może przede wszystkim moc ducha. Stąd też znaczenie naszego narodowego Sanktuarium, w którym od ponad sześciuset lat panuje Jasnogórska Pani jest tym większe, im więcej przestrzeni w naszych sercach podlegać będzie władztwu Królowej Polski.
Każdy z nas mógłby sięgnąć w głąb swego serca i odnaleźć bez trudu chwile, kiedy Ona okazywała się nam najczulszą z matek i najprawdziwszą obroną. Wszak w naszych modlitwach nieustannie oddajemy się pod jej obronę, pozdrawiamy ją tak, jak pozdrowił Boży Posłaniec w nazaretańskim domku, zaś pielgrzymując po kraju i świecie doznajemy stale jej pomocy i stając do Apelu staramy się zachować wierność obietnicom, jakie nie raz jej składaliśmy.
Warto więc pamiętać, że oprócz próśb w naszych wezwaniach kierowanych w słowach modlitwy ważne, może nawet ważniejsze jest dziękowanie jej, że mimo naszych słabości i niewierności ona nigdy nie przestała nam być Matką.
Pomożesz nam przypominać o macierzyńskiej opiece Maryi? Wejdź na stronę https://zrzutka.pl/yhdj73 i wesprzyj nas.
PIERWSZE CZYTANIE (Prz 8,22-35)
Maryja stolicą mądrości
Czytanie z Księgi Przysłów.
Pan mnie stworzył, swe arcydzieło, przed swymi czynami, od dawna, od wieków jestem stworzona, od początku, nim ziemia powstała.
Jestem zrodzona, gdy jeszcze bezmiar wód nie istniał ani źródła, co wody tryskają, i zanim góry stanęły. Poczęta jestem przed pagórkami, nim ziemię i pola uczynił, początek pyłu na ziemi.
Gdy niebo umacniał, z Nim byłam, gdy kreślił sklepienie nad bezmiarem wód, gdy w górze utwierdzał obłoki, gdy źródła wielkiej otchłani umacniał, gdy morzu stawiał granice, by wody z brzegów nie wyszły, gdy kreślił fundamenty pod ziemię. Ja byłam przy Nim mistrzynią, rozkoszą Jego dzień po dniu, cały czas igrając przed Nim, igrając na okręgu ziemi, znajdując radość przy synach ludzkich.
Więc teraz, synowie, słuchajcie mnie, szczęśliwi, co dróg moich strzegą. Przyjmijcie naukę i stańcie się mądrzy, pouczeń moich nie odrzucajcie. Błogosławiony ten, kto mnie słucha, kto co dzień u drzwi moich czeka, by czuwać u progu mej bramy, bo kto mnie znajdzie, ten znajdzie życie i uzyska łaskę u Pana.
Oto słowo Boże.
albo:
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 2,2-5)
Góra świątyni Pana
Czytanie z Księgi proroka Izajasza.
Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Pana stanie mocno na wierzchu gór i wystrzeli ponad pagórki.
Wszystkie narody do niej popłyną, mnogie ludy pójdą i rzekną: „Chodźcie, wstąpmy na Górę Pana do świątyni Boga Jakuba. Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami. Bo Prawo wyjdzie z Syjonu i słowo Pana z Jeruzalem”.
On będzie rozjemcą pomiędzy ludami i wyda wyroki dla licznych narodów. Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny.
Chodźcie, domu Jakuba, postępujmy w światłości Pana.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 48,2-3.9-11.13-15)
Refren: Tyś wielką chlubą naszego narodu.
Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały *
w mieście naszego Boga.
Święta Jego góra, wspaniałe wzniesienie, *
radością jest całej ziemi.
Cośmy słyszeli, to zobaczyliśmy *
w mieście Pana Zastępów,
w mieście naszego Boga; *
Bóg je umacnia na wieki.
Rozważamy, Boże, Twoją łaskawość *
we wnętrzu Twojej świątyni.
Jak imię Twe, Boże, tak i chwała Twoja +
sięga po krańce ziemi. *
Prawica Twoja pełna jest sprawiedliwości.
Obejdźcie dokoła Syjon, *
policzcie jego wieże.
By powiedzieć przyszłym pokoleniom, *
że Bóg jest naszym Bogiem na wieki.
DRUGIE CZYTANIE (Ga 4,4-7)
Bóg zesłał swojego Syna zrodzonego z niewiasty
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Galatów.
Bracia:
Gdy nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg swojego Syna, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo. Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg wysłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: „Abba, Ojcze”. A zatem nie jesteś już niewolnikiem, lecz synem. Jeżeli zaś synem, to i dziedzicem z woli Bożej.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Łk 1,28)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą,
błogosławionaś Ty między niewiastami.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.EWANGELIA (J 2,1-11)
Wesele w Kanie Galilejskiej Słowa Ewangelii według świętego Jana. W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa.
Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: „Nie mają już wina”.
Jezus Jej odpowiedział: „Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Jeszcze nie nadeszła godzina moja”.
Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”.
Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary.
Rzekł do nich Jezus: „Napełnijcie stągwie wodą”. I napełnili je aż po brzegi. Potem do nich powiedział: „Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu”. Ci zaś zanieśli.
A gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem, i nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli, przywołał pana młodego i powiedział do niego: „Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory”.
Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.
Oto słowo Pańskie.