Z dawien dawna starszeństwo było szanowane i poważane. Zresztą do dziś w Kościele i wielu instytucjach słowo „starszy” oznacza kogoś bardziej doświadczonego, kogoś, kto rangą przewyższa innych. Jednak dzisiejsze święto przynosi nie tyle pochwałę młodości, co cech, które właściwe doświadczeniu i starszeństwu. Święty Stanisław Kostka był młodzieńcem przepełnionym pragnieniem świętości i pokornej służby Bogu. Dziś jest patronem Polski, dzieci, młodzieży, ministrantów. Jego życie wciąż inspiruje, pobudza do myślenia i nakazuje zastanowić się nad podejmowanymi codziennie wyborami.
Dziś starszeństwo zostało odstawione nieco na bok, a kult młodości zupełnie zastąpił umiłowanie doświadczenia i starszeństwa. Z jednej strony szybki rozwój nauki i nowoczesnych technologii sprawia, że człowiek młody wkracza do życia zaznajomiony z urządzeniami i programami, o których starsi czasami wiedzą tylko tyle, że istnieją. Z drugiej zaś pojawia się coraz więcej pobłażania dla błędów młodości, akceptacji coraz bardziej luźnego stylu życia, odejścia od religijności a nawet wiary w Boga. Cóż zatem dziś należy sądzić o młodości? Czy ulegać jej kultowi, czy też w imię Tradycji i konserwatyzmu trwać na niewzruszonych pozycjach wskazując starszeństwo jako uświęconą zasadę świata?
Święty Jan Paweł II stawiał na młodość i chyba jak żaden Następca Św. Piotra wcześniej lubił spotykać się z młodzieżą i zwracać do młodzieży. W jego bliskości i fascynacji młodością sam wielokrotnie powtarzał, że uważa się za człowieka młodego. Jednak w przeciwieństwie do panujących trendów Papież z młodości wyłuskał to, co popycha człowieka w stronę ideałów, każe mu bronić najświętszych wartości niczym legendarnej twierdzy, nawet osamotnionej w walce.
Owszem, młodość jest wartością, ale patrząc na dzisiejszego patrona warto uświadomić sobie, że ów skarb młodości nie może zostać zmarnowany. Choć nawet Psalmista prosi, aby „Bóg nie pamiętał nam win naszej młodości”, to zapał i energia jakich człowiek potrzebuje do rzucenia wyzwania światu nie mogą zostać zaprzepaszczone. Uświadomienie sobie, że świat nie zaczyna się od nas i że „widzimy więcej, gdyż stoimy na plecach gigantów” dają nam szansę połączenia młodzieńczego zrywu z tęsknotą za ideałami i próbą zarażenia świata nadzieją na lepsze.
Młodość i starszeństwo wciąż będą w pewnej opozycji, ale umiejętne połączenie doświadczenia i pasji, pragnienia przemiany świata i powrotu do wartości nie tylko powinny nas inspirować, ale przypominać, że jeśli tego nie zrobimy, zło będzie zatruwać świat w którym żyjemy kusząc zarówno młodych jak i doświadczonych, aby ulegli złudzeniu, że wszystko w co wierzyliśmy i co był nam drogie bezpowrotnie przeminęło…
Pomożesz nam głosić młodym wartość doświadczenia i wytrwania przy tym, co wartościowe i piękne? Wejdź na stronę https://zrzutka.pl/yhdj73 i wesprzyj nas.
PIERWSZE CZYTANIE (Mdr 4,7-15)
Miarą starości jest życie nieskalane
Czytanie z Księgi Mądrości.
Sprawiedliwy, choćby umarł przedwcześnie, znajdzie odpoczynek. Starość jest czcigodna nie przez długowieczność i liczbą lat się jej nie mierzy: sędziwością u ludzi jest mądrość, a miarą starości życie nieskalane.
Ponieważ spodobał się Bogu, znalazł Jego miłość, i żyjąc wśród grzeszników, został przeniesiony. Zabrany został, by złość nie odmieniła jego myśli albo ułuda nie uwiodła duszy: bo urok marności przesłania dobro, a burza namiętności mąci prawy umysł.
Wcześnie osiągnąwszy doskonałość, przeżył czasów wiele. Dusza jego podobała się Bogu, dlatego pospiesznie wyszedł spośród nieprawości.
A ludzie patrzyli i nie pojmowali ani sobie tego nie wzięli do serca, że łaska i miłosierdzie nad Jego wybranymi i nad świętymi Jego opatrzność.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 148,1-2.11-13a.13c-14)
Refren: Chłopcy i dziewczęta, chwalcie imię Pana.
Chwalcie Pana z niebios, *
chwalcie Go na wysokościach.
Chwalcie Go, wszyscy Jego aniołowie, *
chwalcie Go, wszystkie Jego zastępy.
Królowie ziemscy i wszystkie narody, *
władcy i wszyscy sędziowie tej ziemi,
Młodzieńcy i dziewczęta, +
starcy i dzieci *
niech imię Pana wychwalają.
Majestat Jego ponad ziemią i niebem *
i On pomnaża potęgę swego ludu.
Oto pieśń pochwalna wszystkich Jego świętych, *
synów Izraela, ludu, który jest Mu bliski.
DRUGIE CZYTANIE (1 J 2,12-17)
Kto wypełnia wolę Bożą, trwa na wieki
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Jana Apostoła.
Piszę do was, dzieci, że dostępujecie odpuszczenia grzechów ze względu na Jego imię. Piszę do was, ojcowie, że poznaliście Tego, który jest od początku. Piszę do was, młodzi, że zwyciężyliście Złego.
Napisałem do was, dzieci, że znacie Ojca; napisałem do was, ojcowie, że poznaliście Tego, który jest od początku; napisałem do was, młodzi, że jesteście mocni i że nauka Boża trwa w was, i zwyciężyliście Złego.
Nie miłujcie świata ani tego, co jest na świecie. Jeśli kto miłuje świat, nie ma w miłości Ojca. Wszystko bowiem, co jest na świecie, a więc: pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha tego życia, nie pochodzi od Ojca, lecz od świata. Świat zaś przemija, a z nim jego pożądliwość; kto zaś wypełnia wolę Bożą, ten trwa na wieki.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 5,8)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Błogosławieni czystego serca,
albowiem oni Boga oglądać będą.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 2,41-52)
Powinienem być w tym, co należy do mego Ojca
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał On lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go.
Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami.
Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: „Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie”.
Lecz On im odpowiedział: „Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?”
Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział.
Potem poszedł z nimi i wrócili do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu.
Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi.
Oto słowo Pańskie.