Co jest dla nas największym skarbem? Gdybyśmy otrzymali taką łaskę, jaką dostał Salomon, o co poprosilibyśmy? Pośród naszych modlitw i próśb zanoszonych do Boga jest tyle spraw mniejszej i większej wagi, że byłoby nam w pewnym momencie trudno się zdecydować o co mamy prosić. Jednak dzisiejsza liturgia słowa ukazuje nam, że są przecież rzeczy, które mają decydujący wpływ na nasze życie i relacje z innymi ludźmi. Salomon mogąc prosić o cokolwiek poprosił o mądrość rozstrzygania spraw sądowych. Znalazło to uznanie w oczach Pana i Bóg dając w nadmiarze swoje dary słudze swojemu Salomonowi sprawił, że jego mądrości przybyła słuchać nawet królowa z Południa a „salomonowy wyrok” stał się na wieki synonimem najlepszych z rozwiązań.
W naszych współczesnych czasach my sami tak bardzo jesteśmy przewrażliwieni na punkcie własnej nieomylności, że myli nam się mądrość z możliwością podejmowania samodzielnych decyzji. Ile to razy powtarzamy, że nie ważne czy nasza decyzja będzie dobra, grunt, żeby była nasza własna. Deprecjonowanie mądrości stało się chlebem powszednim naszych czasów. Relatywizując dobro, prawdę i piękno odebraliśmy jakąkolwiek wartość mądrości.
Polityczna poprawność zamknęła skutecznie usta tym, którzy w najbardziej nawet umiarkowany sposób chcieliby wejść w polemikę z najgroźniejszymi poglądami, które niszczą współczesne życie społeczne i polityczne. Co ciekawe, ci którzy najbardziej walczyli i zmagają się z dogmatami w sferze religijnej, sami stali się twórcami i propagatorami absurdalnych dogmatów, kwestionujących istnienie płci męskiej i żeńskiej, godność i prawo do życia człowieka od poczęcia, naturalne różnice istniejące między ludźmi.
Pęd w jakim znalazł się współczesny świat nie zwraca już uwagi na mądrość. Zapomniał o skarbie jaki dał nam Bóg obdarowując nas rozumną naturą, nie wspominając już o pragnieniu Królestwa Niebieskiego.
Zaabsorbowani budowaniem własnych królestw, nie tylko pominęliśmy świadomie Boga i Jego Królestwo, ale zaczęliśmy walczyć z Nim o wpływy, próbując rugować wszystko, co od Niego pochodzi. Rezygnujemy z prawdziwego skarbu, chłonąc fałszywe błyskotki mające pozór dobra, budujemy atrapy prawdy, zapominając, że Jezus jest Drogą, Prawdą i Życiem, marnujemy nasze życie próbując je zachować i zdziwieni jesteśmy, że Bóg nie chce być naszym służącym spełniającym chore zachcianki szkodzące w dalszej perspektywie nam samym.
Póki mamy czas, zacznijmy szukać prawdziwego dobra, poznajmy prawdę i umiłujmy mądrość, a wszystko inne będzie nam dodane.
Pomożesz odnaleźć błądzącym skarb Królestwa Bożego. Wesprzyj nas w naszej misji: https://zrzutka.pl/yhdj73
PIERWSZE CZYTANIE (1 Krl 3,5.7–12)
Modlitwa Salomona o mądrość
Czytanie z Pierwszej Księgi Królewskiej
W Gibeonie ukazał się Pan Salomonowi w nocy, we śnie. Wtedy rzekł Bóg: „Proś o to, co mam ci dać”. A Salomon odrzekł: „O Panie, Boże mój, Tyś ustanowił królem Twego sługę, w miejsce Dawida, mego ojca, a ja jestem bardzo młody. Brak mi doświadczenia. Ponadto Twój sługa jest pośród Twego ludu, któryś wybrał, ludu mnogiego, który nie da się zliczyć ani też spisać, z powodu jego mnóstwa. Racz więc dać Twemu słudze serce pełne rozsądku do sądzenia Twego ludu i rozróżniania dobra i zła, bo któż zdoła sądzić ten lud Twój tak liczny?”.
Spodobało się Panu, że właśnie o to Salomon poprosił. Bóg więc mu powiedział: „Ponieważ poprosiłeś o to, a nie poprosiłeś dla siebie o długie życie ani też o bogactwa, i nie poprosiłeś o zgubę twoich nieprzyjaciół, ale prosiłeś dla siebie o umiejętność rozstrzygania spraw sądowych, więc spełniam twoje pragnienie i daję ci serce mądre i rozsądne, takie, że podobnego tobie przed tobą nie było i po tobie nie będzie”.
Oto Słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 119,57 i 72.76–77.127–128.129–130)
Refren: Jakże miłuję Prawo Twoje, Panie
Panie, Ty jesteś moim działem,
przyrzekłem zachować Twoje słowa.
Prawo ust Twoich jest dla mnie lepsze
niż tysiąc sztuk złota i srebra.
Niech Twoja łaska będzie mi pociechą
zgodnie z obietnicą, daną Twemu słudze.
Niech mnie ogarnie Twoja łaska, a żyć będę,
Twoje Prawo jest moją rozkoszą.
Przeto bardziej miłuję Twoje przykazania
niż złoto, niż złoto najczystsze.
Dlatego uważam za słuszne wszystkie Twe postanowienia,
i nienawidzę wszelkiej drogi fałszu.
Twoje napomnienia są przedziwne,
dlatego przestrzega ich moja dusza.
Poznanie Twoich słów oświeca
i naucza niedoświadczonych.
DRUGIE CZYTANIE (Rz 8,28–30)
Bóg przeznaczył nas, abyśmy byli podobni do Jego Syna
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
Wiemy, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według Jego zamiaru. Albowiem tych, których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi.
Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał, tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił, tych też obdarzył chwałą.
Oto Słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Mt 11,25)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba
i ziemi, że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 13,44-52, krótsza perykopa Mt 13,44-46)
Przypowieść o skarbie, o perle i o sieci
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Jezus opowiedział tłumom taką przypowieść:
„Królestwo niebieskie podobne jest do skarbu ukrytego w roli. Znalazł go pewien człowiek i ukrył ponownie. Uradowany poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił tę rolę.
Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do kupca, poszukującego pięknych pereł. Gdy znalazł jedną drogocenną perłę, poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją”.
(Koniec krótszej perykopy.)
„Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili. Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i wrzucą w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Zrozumieliście to wszystko?”
Odpowiedzieli Mu: „Tak jest”.
A On rzekł do nich: „Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stal się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare”.
Oto słowo Pańskie.