Żaden zawód nie otrzymuje tak pejoratywnego zabarwienia na kartach Ewangelii, jak właśnie celnicy. Pogardzano nimi nie tylko ze względu na wysługiwanie się okupantom, ale także ze względu na chęć nieuczciwego zysku. Jezusowi zarzucano, że jada z celnikami, że jest ich przyjacielem, zaś sam Zbawiciel uczynił celnika bohaterem jednej ze swych przypowieści. Zrównanie tej grupy społecznej z grzesznikami sprawia, że powołanie Mateusza nabiera szczególnego znaczenia. Oto Zbawiciel jawi się jako lekarz ciała i duszy. Powołuje jednego z celników i broni swojej decyzji przed tymi, którzy mu to wytykają. Powołując człowieka, który dla wielu Żydów był grzesznikiem Pan Jezus po raz kolejny ukazuje wielkość Bożego miłosierdzia.
Cóż bowiem znaczy, że Bóg chce miłosierdzia nie ofiary? Czyż nie to, że żadna ofiara nie ma mocy sama z siebie zmienić człowieka? Ludzka wolna wola może kierować nas ku wielu gestom i czynom, które wyrażają ludzką pobożność, ale dopóki człowiek nie podejmie decyzji o nawróceniu, dopóki się nie zmieni, jego życie wciąż będzie dalekie od Boga. Dlatego też Zbawiciel ukazuje radość z nawróconego Mateusza, przeciwstawia skruszonego celnika faryzeuszowi, którego publiczne modlitwy i pobożne gesty były jedynie zasłoną podwójnego życia.
Nawrócenie człowieka jest życiową decyzją. To właśnie ukazuje nam nie tylko przykład dzisiejszego patrona, ale cała narracja Ewangelii, gdzie nawróceni celnicy przeciwstawiani są ludziom o zatwardziałych sercach, nawet gdyby owi wywodzili się spośród warstw społecznych powszechnie uważanych za uosobienie prawości i pobożności. W nawróceniu nie ma bowiem wyrachowania i wahań nastrojów. Człowiek nawrócony gotów jest natychmiast przewartościować swoje życie i pójść za Jezusem.
SŁOWO BOŻE W PRAKTYCE
Także dziś trzeba odwagi i zdecydowania aby nawracając się przewartościować swoje życie. W czasach nam współczesnych nie brakuje też stereotypów i obiegowych opinii przyznających jednym grupom społecznym znamiona pobożności i świętości, innym wręcz systemowej grzeszności na miarę ewangelicznych celników. Jednak Bóg zna nasze serca i wie, że potrzebujemy wszyscy nawrócenia. Zdania się na Jezusa w całym naszym życiu. Bezgranicznego zaufania Mu i uświadomienia sobie, że sami z siebie jesteśmy słabi, ale wsparci mocą Bożą możemy zmienić swoje życie i kimkolwiek dziś byśmy nie byli, z Bożą pomocą możemy odpowiedzieć na wezwanie Zbawiciela, który nie przyszedł powołać sprawiedliwych, ale grzeszników.
PYTANIE DLA ODWAŻNYCH
Czy gotów jestem zmienić swoje życie?
PIERWSZE CZYTANIE (Ef 4,1-7.11-13)
Chrystus ustanowił Apostołów
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Efezjan.
Bracia:
Zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani w jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.
Każdemu zaś z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego. I On ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami dla przysposobienia świętych do wykonywania posługi, celem budowania Ciała Chrystusowego, aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 19,2-3.4-5)
Refren: Po całej ziemi ich głos się rozchodzi.
Niebiosa głoszą chwałę Boga, *
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Dzień opowiada dniowi, *
noc nocy przekazuje wiadomość.
Nie są to słowa ani nie jest to mowa, *
których by dźwięku nie usłyszano:
Ich głos się rozchodzi po całej ziemi, *
ich słowa aż po krańce świata.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ciebie, Boże, chwalimy, Ciebie, Panie, wysławiamy,
Ciebie wychwala przesławny chór Apostołów.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 9,9-13)
Powołanie Mateusza
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.
Gdy Jezus wychodził z Kafarnaum, ujrzał człowieka siedzącego w komorze celnej, imieniem Mateusz, i rzekł do niego: „Pójdź za Mną”. On wstał i poszedł za Nim.
Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło wielu celników i grzeszników i siedzieli wraz z Jezusem i Jego uczniami.
Widząc to, faryzeusze mówili do Jego uczniów: „Dlaczego wasz Nauczyciel jada wspólnie z celnikami i grzesznikami?”
On, usłyszawszy to, rzekł: „Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: «Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary». Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników”.
Oto słowo Pańskie.