Abraham otrzymał od Boga obietnicę, że stanie się ojcem wielu narodów. Próba jakiej został poddany, czas w jakim Bóg zdecydował się dotrzymać danego mu słowa sprawiały, że przeciętny człowiek dawno straciłby jakąkolwiek nadzieję. On jednak mimo różnych kolei losu, pomimo syna, jakiego porodziła mu niewolnica Hagar nie zwątpił, ale dawał dalej Bogu wiarę i czekał na syna zrodzonego z żony Sary. Czasy były to zupełnie inne niż dziś, ale historia patriarchy do którego odwołują się zarówno chrześcijanie, jak i Żydzi w nawet muzułmanie uczy nas bezgranicznego zaufania Bogu.
Oto naród wybrany czekał całe wieki na Mesjasza, a kiedy Jezus przyszedł do swoich, gdy rozpoczął publiczną działalność, uczeni w Piśmie i faryzeusze nawet nie chcieli rozeznać, czy mają do czynienia z prawdziwym Mesjaszem ale od razu postanowili uciszyć a później zgładzić Jezusa. Nie przekonywały ich cuda, jakie czynił, a zaślepieni i zniewoleni przyzwyczajeniem do codzienności chcieli nawet zabić Łazarza wskrzeszonego przez Zbawiciela, aby ludzie zapomnieli o znakach, jakie zdziałał Pan Jezus.
Mieli Prawo Mojżeszowe i Proroków ale zapomnieli po co było przymierze na Synaju i kogo prorocy zapowiadali. Zresztą niewiele ich to obchodziło. Mieli swoje życie. Stali się niewolnikami oczekiwania, zamiast otworzyć szeroko oczy i swoje serca na głos przychodzącego Pana. Domagali się znaku i jasnej deklaracji od samego Jezusa, ale kiedy ją otrzymali, arcykapłan rozdarł swe szaty i zawyrokował, że właśnie usłyszał bluźnierstwo. W swojej zawziętości wydali Jezusa Piłatowi i wymogli wyrok skazujący. Oto prawdziwa niewola, w której ci, którzy powinni być pierwszymi wyznawcami i uczniami Mistrza z Nazaretu stali się Jego najzagorzalszymi przeciwnikami. Niewola, w której zamknęło ich Prawo pozbawione Ducha.
SŁOWO BOŻE W PRAKTYCE
Cóż zatem uczynił Zbawiciel, aby nas wyzwolić do wolności dzieci Bożych? Wypełnił Prawo i zapowiedzi proroków oraz zawarł z ludźmi Nowe i Wieczne Przymierze. Przymierze, w którym własną krwią zmazał nasze grzechy. Przymierze, które jako jedyne w historii ludzkości otwierało na nowo bramy raju. Przymierze, dzięki któremu nasze dobre czyny nabierają mocy i wartości przed Wszechmogącym Bogiem. Jak zatem ocenić pokusę, która mówi nam dziś, aby porzucić Boga, zapomnieć o Przymierzu i zaufać na nowo swoim dobrym uczynkom? Czyż owa herezja nie powtarza błędów faryzeuszy i uczonych w Piśmie? Czy nie cofa nas o dwa tysiące lat, próbując zniweczyć moc Chrystusowego krzyża? Owszem, wszyscy wyznawcy Jednego Boga odwołują się do Abrahama, ale tylko jedno przymierze zradza nas do wolności dzieci Bożych…
PYTANIE DLA ODWAŻNYCH
Czy pamiętam, że tylko jedno Przymierze wyzwala nas z niewoli grzechu?
Pomożesz nam przypominać, że jesteśmy zrodzeni do wolności Dzieci Bożych? Możesz nam pomóc wchodząc na stronę i wspierając nas: https://zrzutka.pl/58pjyy
PIERWSZE CZYTANIE (Ga 4, 22-24. 26-27. 31 – 5, 1)
Nie jesteśmy dziećmi niewolnicy, ale wolnej
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Galatów.
Bracia:
Napisane jest, że Abraham miał dwóch synów, jednego z niewolnicy, a drugiego z wolnej. Lecz ten z niewolnicy urodził się tylko według ciała, ten zaś z wolnej, na skutek obietnicy.
Wydarzenia te mają jeszcze sens alegoryczny. Niewiasty te wyobrażają dwa przymierza: Jedno, zawarte pod górą Synaj, rodzi ku niewoli, a wyobraża je Hagar. Natomiast górne Jeruzalem cieszy się wolnością i ono jest naszą matką. Wszak napisane jest: «Wesel się, niepłodna, która nie rodziłaś, wykrzykuj z radości, która nie znałaś bólów rodzenia, bo więcej dzieci ma samotna niż ta, która żyje z mężem».
Tak to, bracia, nie jesteśmy dziećmi niewolnicy, ale wolnej. Ku wolności wyswobodził nas Chrystus. A zatem trwajcie w niej i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli.
Oto Słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 113 (112), 1-2. 3-4. 5-7)
Refren: Niech imię Pana będzie pochwalone.
Chwalcie słudzy Pańscy, *
chwalcie imię Pana.
Niech imię Pana będzie błogosławione *
teraz i na wieki.
Od wschodu aż do zachodu słońca *
niech będzie pochwalone imię Pana.
Pan jest wywyższony nad wszystkie ludy, *
ponad niebiosa sięga Jego chwała.
Kto jest jak nasz Bóg, †
co ma siedzibę w górze *
i w dół spogląda na niebo i ziemię?
Podnosi z prochu nędzarza *
i dźwiga z gnoju ubogiego.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ps 95 (94), 8)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych,
lecz słuchajcie głosu Pańskiego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 11, 29-32)
Znak Jonasza
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
Gdy tłumy się gromadziły, Jezus zaczął mówić: „To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. Jak bowiem Jonasz był znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia. Królowa z Południa powstanie na sądzie przeciw ludziom tego plemienia i potępi ich; ponieważ ona przybyła z krańców ziemi słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon. Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni dzięki nawoływaniu Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz”.
Oto słowo Pańskie.