To, czym zajmował się Lewi z całą pewnością przynosiło mu bogactwo, ale odbierało szacunek bliźnich. Celnik wysługujący się władzom okupacyjnym był symbolem pogardy i zła. Jednak Jezus nie pozostawia zagubionego syna narodu Izraelskiego samemu sobie. Nie schlebia mu, nie szuka kontaktów, nie jest nawet zainteresowany jego pieniędzmi. On odszukuje go jako człowieka i widzi w nim syna Abrahama. Widzi człowieka wymagającego nawrócenia i pokuty. Lewi wykorzystuje tę szansę. Zaczyna nowe życie. Używając retoryki z dzisiejszego pierwszego czytania jego kości odzyskały znowu młodość.
Nam powtarza się dziś po wielokroć, abyśmy nikogo nie potępiali. Fakt. Jezus posyła nas, aby głosić nawrócenie i pokutę. Jednak głoszenie nawrócenia i pokuty, owo słynne jadanie i przebywanie z celnikami i grzesznikami nie ma nic wspólnego z usankcjonowaniem ich życia. Wręcz przeciwnie. Jezus schodzi do tych, którzy się pogubili, aby być dla nich lekarzem ciał i dusz.
W dzisiejszych czasach marzy mi się taka wizja głoszenia Ewangelii, gdzie owszem, z łagodnością i miłością, ale też z całą stanowczością wielkim tego świata, bogatym i wpływowym głosi się Dobrą Nowinę. Nie wyciąga ręki po ich pieniądze, nie szuka korzyści z ich kontaktów i wpływów, ale z troski o ich dusze i zbawienie napomina, wykazuje błędy i mówi, nawróćcie się.
Jakie poruszenie wywołało ostatnio napomnienie, jakie jeden z księży profesorów KUL skierował do uczestników czarnych marszy. On powiedział krótko: „nawróćcie się!”. To jest dowód prawdziwej kapłańskiej i apostolskiej miłości. Wykazać błąd, pouczyć pokazać drogę, na której można odpokutować za błędy. Cóż za korzyść ma grzesznik z całej armii schlebiających mu ludzi, szukających u niego poparcia w sprawach świeckich, próbujących sięgnąć po jego pieniądze. Grzech nie da człowiekowi spokoju sumienia, choćby tysiące fałszywych proroków mówiło jak ongiś do królów izraelskich: idź na tę wojnę, a Pan wyda twoich wrogów w twoje ręce.
Wobec Boga wszyscy potrzebujemy miłosierdzia. W czasach nam współczesnych, kiedy relatywizuje się Prawdę, Dobro i Piękno, gdy człowiek zamiast prosić Boga o wybaczenie grzechów zło nazywa dobrem inaczej, kiedy ohyda zaczyna nazywana być sztuką a prawda „mową nienawiści”, czas z całą mocą, ale i miłością powiedzieć zwłaszcza fałszywym prorokom, którzy utracili wiarę w Ewangelię a poszli za duchem tego świata – nawróćcie się! Macie wrażenie, że zostaliście sami „na placu boju”? Szukacie dla siebie miejsca w świcie, który odszedł od Boga? Macie wrażenie, że zestarzały się wasze kości? Nawróćcie się do Pana, Boga naszego, a wasze kości odmłodnieją, język się rozwiąże i znów będziecie mieć nadzieję w Panu!
Pomożesz nam wzywać do nawrócenia? Pomóż nam głosić Ewangelię w Internecie. Możesz dołączyć do naszych darczyńców na stronie: https://zrzutka.pl/yhdj73
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 58,9b-14)
Obietnice dla sprawiedliwych
Czytanie z Księgi proroka Izajasza.
To mówi Pan Bóg:
„Jeśli u siebie usuniesz jarzmo, przestaniesz grozić palcem i mówić przewrotnie, jeśli podasz twój chleb zgłodniałemu i nakarmisz duszę przygnębioną, wówczas twe światło zabłyśnie w ciemnościach, a twoja ciemność stanie się południem. Pan cię zawsze prowadzić będzie, nasyci duszę twoją na pustkowiach. Odmłodzi twoje kości tak, że będziesz jak zroszony ogród i jak źródło wody, co się nie wyczerpie.
Twoi ludzie zabudują prastare zwaliska, wzniesiesz budowle z odwiecznych fundamentów. I będą cię nazywać Naprawcą wyłomów, Odnowicielem rumowisk na zamieszkanie.
Jeśli powściągniesz twe nogi od przekraczania szabatu, żeby w dzień mój święty spraw swych nie załatwiać, jeśli nazwiesz szabat rozkoszą, a dzień święty Pana czcigodnym, jeśli go uszanujesz przez unikanie podróży, tak by nie przeprowadzać swej woli ani nie omawiać spraw swoich, wtedy znajdziesz twą rozkosz w Panu. Ja cię powiodę w triumfie przez wyżyny kraju, karmić cię będę dziedzictwem Jakuba, twojego ojca.
Albowiem usta Pana to wyrzekły”.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 86,1-2.3-4.5-6)
Refren: Naucz mnie chodzić drogą Twojej prawdy.
Nakłoń swe ucho i wysłuchaj mnie, Panie, *
bo biedny jestem i ubogi.
Strzeż mojej duszy, bo jestem pobożny, *
zbaw sługę Twego, który Tobie ufa, Ty jesteś moim Bogiem.
Panie, zmiłuj się nade mną, *
bo nieustannie wołam do Ciebie.
Rozraduj życie swego sługi, *
bo ku Tobie, Panie, wznoszę moją duszę.
Tyś bowiem, Panie, dobry i łaskawy, *
pełen łaski dla wszystkich, którzy Cię wzywają.
Wysłuchaj, Panie, modlitwę moją *
i zważ na głos mojej prośby.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ez 33,11)
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
Pan mówi: Nie chcę śmierci grzesznika,
lecz aby się nawrócił i miał życie.
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
EWANGELIA (Łk 5,27-32)
Nie przyszedłem wezwać do nawrócenia sprawiedliwych, lecz grzeszników
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
Jezus zobaczył celnika, imieniem Lewi, siedzącego w komorze celnej. Rzekł do niego: „Pójdź za Mną”. On zostawił wszystko, wstał i poszedł za Nim.
Potem Lewi sprawił dla Niego wielkie przyjęcie u siebie w domu; a była spora liczba celników oraz innych, którzy zasiadali z nimi do stołu. Na to szemrali faryzeusze i uczeni ich w Piśmie i mówili do Jego uczniów: „Dlaczego jecie i pijecie z celnikami i grzesznikami ?”
Lecz Jezus im odpowiedział: „Nie potrzebują lekarza zdrowi, ale ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem wezwać do nawrócenia sprawiedliwych, lecz grzeszników”.
Oto słowo Pańskie.